چرا بعضی افراد در روابط عاشقانه خودمحورتر هستند؟ 16 نکته کلیدی
در روابط عاشقانه، تعادل و توجه متقابل از عوامل اساسی برای پایداری و خوشبختی است. اما گاهی اوقات، یکی از طرفین به طور ناخودآگاه یا آگاهانه، بیشتر به نیازها و خواستههای خود توجه نشان میدهد. این خودمحوری میتواند آسیبهای جدی به رابطه وارد کند. در این مقاله، به بررسی دلایل و عوامل موثر در این رفتار میپردازیم: 
دلایل متعددی میتوانند منجر به خودمحوری در روابط شوند. برخی از این دلایل ریشه در تجربیات کودکی، الگوهای رفتاری آموخته شده و ویژگیهای شخصیتی دارند:
- ✅
ترس از آسیب دیدن:
فرد به دلیل ترس از اینکه در رابطه آسیب ببیند، سعی میکند با تمرکز بر خود، از خود محافظت کند. - ✅
عزت نفس پایین:
فرد به دلیل عدم اعتماد به نفس، نیاز به تایید و توجه دائمی از طرف مقابل دارد. - ✅
تجربیات ناخوشایند قبلی:
تجربههای تلخ در روابط قبلی میتواند باعث شود فرد به سختی به دیگران اعتماد کند و بیشتر به خود تکیه کند. - ✅
نیازهای برآورده نشده در کودکی:
اگر فرد در کودکی نیازهای عاطفیاش به درستی برآورده نشده باشد، ممکن است در بزرگسالی سعی کند این نیازها را به هر قیمتی در روابطش برآورده کند. - ✅
الگوبرداری از والدین:
اگر فرد در خانوادهای بزرگ شده باشد که والدینش رفتارهای خودمحورانهای داشتهاند، ممکن است ناخودآگاه این الگو را در روابط خود تکرار کند. - ✅
عدم همدلی:
فرد به دلیل نداشتن مهارت همدلی، قادر به درک احساسات و نیازهای طرف مقابل نیست.
- ✅
انتظارات غیرواقعی:
فرد انتظارات بسیار بالایی از رابطه و طرف مقابل دارد و معتقد است که تمام نیازهایش باید برآورده شود. - ✅
اختلالات شخصیتی:
برخی از اختلالات شخصیتی مانند خودشیفتگی میتوانند باعث خودمحوری در روابط شوند. - ✅
عدم بلوغ عاطفی:
فرد هنوز به بلوغ عاطفی کافی نرسیده است و قادر به مدیریت احساسات و نیازهای خود نیست. - ✅
ترس از رها شدن:
فرد به دلیل ترس از اینکه توسط طرف مقابل رها شود، سعی میکند با کنترل کردن رابطه، امنیت خود را حفظ کند. - ✅
عدم مهارتهای ارتباطی:
فرد نمیداند چگونه به طور موثر با طرف مقابل ارتباط برقرار کند و نیازهای خود را به درستی بیان کند. - ✅
استرس و فشار روانی:
فرد به دلیل استرس و فشارهای روانی، قادر به توجه به نیازهای دیگران نیست. - ✅
عدم قدردانی:
فرد قدر زحمات و تلاشهای طرف مقابل را نمیداند و همیشه انتظار بیشتری دارد.
- ✅
احساس استحقاق:
فرد معتقد است که لایق بهترینهاست و حق دارد که تمام نیازهایش برآورده شود. - ✅
حسادت و رقابت:
فرد به طرف مقابل حسادت میکند و سعی میکند با برتریجویی، احساس بهتری داشته باشد. - ✅
مشکلات در تعهد:
فرد به دلیل ترس از تعهد، از صمیمیت عاطفی دوری میکند و بیشتر به خود متمرکز است.
شناسایی این دلایل میتواند اولین قدم برای تغییر رفتار و بهبود روابط باشد. باید هر دو طرف در رابطه، به این عوامل توجه داشته باشند و برای حل مشکلات با یکدیگر همکاری کنند. تغییر این الگوهای رفتاری نیاز به زمان، تلاش و خودآگاهی دارد. گاهی اوقات، کمک گرفتن از یک متخصص میتواند روند بهبود را تسریع بخشد.
چرا بعضیها در روابط عاشقانه خودمحورترند؟ ۱۶ نکته کلیدی
۱. کمبود عزت نفس و نیاز به تایید مداوم
افرادی که عزت نفس پایینی دارند، ممکن است برای احساس ارزشمند بودن، به تایید و توجه دائمی از طرف پارتنر خود نیاز داشته باشند.این نیاز، آنها را به سمت رفتارهای خودمحورانه سوق میدهد، زیرا تمام تلاششان معطوف به دریافت تایید است.آنها ناخودآگاه در تلاشند تا با رفتارهای خاص، طرف مقابل را وادار به تعریف و تمجید کنند، حتی اگر این رفتارها به ضرر رابطه تمام شود.این افراد غالبا در دوران کودکی با انتقادهای مکرر و عدم دریافت عشق و توجه کافی مواجه بودهاند و این الگو را در روابط بزرگسالی خود تکرار میکنند.
آنها ممکن است از تکنیکهای دستکاری عاطفی مانند قهر یا تهدید به جدایی برای جلب توجه و تایید استفاده کنند.
این رفتارها، اگرچه در ابتدا ممکن است موثر واقع شوند، اما در درازمدت باعث فرسودگی و آسیب به رابطه میشوند.درمان این مشکل، تمرکز بر افزایش عزت نفس و پذیرش خود است، به طوری که فرد بتواند ارزش خود را از درون خود دریابد، نه از تایید دیگران.در غیر این صورت، چرخه رفتارهای خودمحورانه و نیاز به تایید مداوم ادامه خواهد یافت.
۲. ترس از صمیمیت و آسیبپذیری
برخی افراد به دلیل تجربیات تلخ گذشته یا الگوهای دلبستگی ناایمن، از صمیمیت و آسیبپذیری در روابط میترسند.این ترس باعث میشود تا آنها یک دیوار دفاعی در اطراف خود بسازند و از نزدیک شدن بیش از حد به پارتنر خود اجتناب کنند.رفتارهای خودمحورانه در این افراد، نوعی مکانیسم دفاعی است برای جلوگیری از صدمه دیدن.آنها ترجیح میدهند کنترل رابطه را در دست داشته باشند و اجازه ندهند که احساساتشان بر آنها غلبه کند.این ترس ممکن است به صورت ناخودآگاه بروز کند و فرد حتی از دلیل رفتارهای خود آگاه نباشد.آنها ممکن است از به اشتراک گذاشتن احساسات واقعی خود اجتناب کنند و در عوض، بر نیازها و خواستههای خود تمرکز کنند.
این افراد غالبا در برقراری ارتباط عمیق و معنادار با دیگران دچار مشکل هستند.
برای غلبه بر این ترس، لازم است که فرد به تدریج به پارتنر خود اعتماد کند و احساسات خود را به اشتراک بگذارد.درمان با یک متخصص میتواند در شناسایی و حل کردن ریشههای این ترس بسیار موثر باشد.
۳. الگوهای دلبستگی ناایمن
تئوری دلبستگی بیان میکند که تجربیات اولیه ما با مراقبان اصلی (مانند والدین) بر نحوه شکلگیری روابط عاطفی ما در بزرگسالی تاثیر میگذارند.افراد با الگوهای دلبستگی ناایمن (اضطرابی، اجتنابی یا آشفته) بیشتر احتمال دارد که رفتارهای خودمحورانه در روابط عاشقانه داشته باشند.افراد دارای دلبستگی اضطرابی، نگران طرد شدن هستند و دائما به دنبال اطمینان از عشق پارتنر خود میباشند.این نگرانی میتواند آنها را به سمت رفتارهای کنترلکننده و وابسته سوق دهد.افراد دارای دلبستگی اجتنابی، از صمیمیت و وابستگی دوری میکنند و ترجیح میدهند مستقل باشند.این افراد ممکن است نیازهای پارتنر خود را نادیده بگیرند و بر خواستههای خود تمرکز کنند.
افراد دارای دلبستگی آشفته، ترکیبی از الگوهای اضطرابی و اجتنابی را نشان میدهند و روابط پیچیدهای دارند.
شناخت الگوی دلبستگی خود و پارتنرتان، اولین قدم برای بهبود روابط و کاهش رفتارهای خودمحورانه است.درمان و مشاوره میتواند به افراد کمک کند تا الگوهای دلبستگی ناایمن خود را شناسایی و تغییر دهند.با آگاهی از الگوهای دلبستگی، میتوان رفتارهای خود و پارتنر خود را بهتر درک کرد و روابط سالمتری بنا نهاد.
۴. عدم همدلی و ناتوانی در درک احساسات دیگران
همدلی، توانایی درک و به اشتراک گذاشتن احساسات دیگران است.افرادی که فاقد همدلی هستند، نمیتوانند نیازها و خواستههای پارتنر خود را درک کنند و پس، تمایل بیشتری به رفتارهای خودمحورانه دارند.آنها ممکن است به حرفهای پارتنر خود گوش ندهند، احساسات او را نادیده بگیرند و فقط به نیازهای خود توجه کنند.عدم همدلی میتواند ناشی از عوامل مختلفی مانند اختلالات شخصیتی (مانند خودشیفتگی)، تجربیات تلخ گذشته یا فقدان آموزش در دوران کودکی باشد.برای افزایش همدلی، لازم است که فرد آگاهانه تلاش کند تا خود را به جای پارتنرش قرار دهد و از دیدگاه او به مسائل نگاه کند.
گوش دادن فعال، پرسیدن سوالات همدلانه و ابراز درک از احساسات پارتنر، میتواند به تقویت همدلی کمک کند.
خواندن کتابها و مقالات مرتبط با همدلی و هوش هیجانی نیز میتواند مفید باشد.اگر عدم همدلی ریشه در یک اختلال شخصیتی داشته باشد، درمان تخصصی ضروری است.
۵. شخصیت خودشیفته
افراد دارای اختلال شخصیت خودشیفته، احساسی اغراقآمیز از خودبزرگبینی دارند، نیاز شدیدی به تحسین و تمجید دارند و فاقد همدلی هستند.این ویژگیها باعث میشود تا آنها در روابط عاشقانه بسیار خودمحور باشند و به نیازهای پارتنر خود توجهی نکنند.آنها معمولا از دیگران سوء استفاده میکنند تا به اهداف خود برسند و هیچ احساس پشیمانی یا عذاب وجدانی ندارند.افراد خودشیفته، انتظارات غیرواقعی از پارتنر خود دارند و معتقدند که لیاقت بهترینها را دارند.آنها ممکن است بسیار جذاب و کاریزماتیک به نظر برسند، اما در واقع، به دنبال تامین نیازهای خود هستند.
برقراری رابطه با یک فرد خودشیفته میتواند بسیار آسیبزا باشد و منجر به احساس خستگی، ناامیدی و از دست دادن عزت نفس شود.
درمان این اختلال، بسیار دشوار است و نیازمند تعهد طولانیمدت به رواندرمانی است.اگر در رابطه با یک فرد خودشیفته هستید، لازم است که مرزهای سالمی تعیین کنید و از خودتان محافظت کنید.
۶. سبک ارتباطی ضعیف
عدم توانایی در برقراری ارتباط موثر و سالم، میتواند منجر به سوءتفاهم، ناراحتی و رفتارهای خودمحورانه در روابط عاشقانه شود.افرادی که نمیتوانند به طور واضح و با صداقت احساسات و نیازهای خود را بیان کنند، ممکن است به جای آن، به رفتارهای منفعل-پرخاشگرانه یا اجتنابی روی بیاورند.آنها ممکن است از سرزنش، انتقاد یا سکوت به عنوان ابزاری برای کنترل پارتنر خود استفاده کنند.سبک ارتباطی ضعیف میتواند ناشی از عوامل مختلفی مانند تجربیات تلخ گذشته، الگوهای خانوادگی یا فقدان آموزش باشد.برای بهبود سبک ارتباطی، لازم است که فرد آگاهانه تلاش کند تا مهارتهای ارتباطی خود را تقویت کند.
یادگیری گوش دادن فعال، بیان احساسات به طور واضح و احترامآمیز، و حل کردن اختلافات به صورت سازنده، میتواند به بهبود ارتباطات کمک کند.
شرکت در کارگاههای آموزشی مهارتهای ارتباطی نیز میتواند مفید باشد.در برخی موارد، مراجعه به یک زوج درمانگر برای کمک به بهبود ارتباطات زوجین ضروری است.
۷. باورهای غلط در مورد عشق و روابط
برخی افراد باورهای غلطی در مورد عشق و روابط دارند که میتواند منجر به رفتارهای خودمحورانه شود.مثلا باور به اینکه “عشق یعنی کنترل” یا “من همیشه حق دارم” میتواند باعث شود تا فرد به نیازها و خواستههای پارتنر خود توجهی نکند.آنها ممکن است معتقد باشند که پارتنرشان باید همیشه از آنها حمایت کند و نیازهایشان را در اولویت قرار دهد.این باورهای غلط میتوانند ناشی از فیلمها، کتابها یا تجربیات شخصی باشند.برای اصلاح این باورها، لازم است که فرد آگاهانه تلاش کند تا باورهای خود را مورد بازبینی قرار دهد و آنها را با واقعیتهای یک رابطه سالم و متقابل هماهنگ کند.
مطالعه کتابها و مقالات روانشناسی در مورد روابط سالم و عشق، میتواند به تغییر باورهای غلط کمک کند.
در ضمن، صحبت کردن با یک مشاور یا روانشناس میتواند به شناسایی و اصلاح این باورها کمک کند.
۸. مشکلات حل نشده گذشته
مشکلات حل نشده گذشته، مانند تجربیات تلخ در روابط قبلی، تروما یا سوء استفاده، میتواند تاثیر عمیقی بر نحوه رفتار فرد در روابط فعلی داشته باشد. این مشکلات میتوانند منجر به ترس از صمیمیت، عدم اعتماد و رفتارهای خودمحورانه شوند. آنها ممکن است ناخودآگاه، الگوهای رفتاری مخرب را از روابط قبلی تکرار کنند. این افراد غالبا در به اشتراک گذاشتن احساسات و آسیبپذیری با پارتنر خود دچار مشکل هستند. برای حل این مشکلات، لازم است که فرد با کمک یک متخصص، به بررسی و پردازش تجربیات گذشته خود بپردازد. رواندرمانی میتواند به فرد کمک کند تا الگوهای رفتاری مخرب را شناسایی و تغییر دهد. در ضمن، حمایت و درک پارتنر نیز میتواند در این فرآیند بسیار موثر باشد.
۹. استرس و فشارهای زندگی
استرس و فشارهای زندگی، مانند مشکلات مالی، شغلی یا خانوادگی، میتواند باعث شود تا فرد بیشتر به خود و نیازهای خود توجه کند و از نیازهای پارتنر خود غافل شود. در این شرایط، فرد ممکن است به دلیل خستگی و فرسودگی، توانایی همدلی و توجه به دیگران را از دست بدهد. او ممکن است به راحتی تحریکپذیر شود و رفتارهای نامناسبی از خود نشان دهد. مدیریت استرس و یافتن راههای سالم برای مقابله با آن، میتواند به کاهش رفتارهای خودمحورانه کمک کند. ورزش، مدیتیشن، یوگا و گذراندن وقت با دوستان و خانواده، از جمله راههای موثر برای کاهش استرس هستند. در ضمن، صحبت کردن با پارتنر در مورد استرسها و درخواست کمک از او، میتواند به کاهش بار روانی کمک کند. در صورت نیاز، مراجعه به یک متخصص برای کمک به مدیریت استرس و اضطراب ضروری است.
۱۰. احساس ناامنی در رابطه
احساس ناامنی در رابطه، مانند ترس از طرد شدن، خیانت یا از دست دادن پارتنر، میتواند باعث شود تا فرد به رفتارهای خودمحورانه روی بیاورد.این رفتارها ممکن است تلاشی برای کنترل رابطه و حفظ پارتنر باشد.فرد ممکن است به طور مداوم از پارتنر خود اطمینان بخواهد یا او را متهم به بیتوجهی کند.این احساس ناامنی میتواند ناشی از تجربیات تلخ گذشته، الگوهای دلبستگی ناایمن یا باورهای غلط در مورد روابط باشد.برای کاهش احساس ناامنی، لازم است که فرد به پارتنر خود اعتماد کند و به او فرصت دهد تا عشق و تعهد خود را نشان دهد.
در ضمن، تقویت عزت نفس و اعتماد به خود، میتواند به کاهش وابستگی به پارتنر و احساس ناامنی کمک کند.
برقراری ارتباط باز و با صداقت با پارتنر و صحبت کردن در مورد ترسها و نگرانیها، میتواند به ایجاد یک رابطه امن و پایدار کمک کند.در صورت نیاز، مراجعه به یک زوج درمانگر برای کمک به حل مشکلات مربوط به اعتماد و امنیت در رابطه ضروری است.
۱۱. مسائل حل نشده مربوط به خانواده اصلی
روابط ما با خانواده اصلیمان (والدین و خواهر و برادرها) تاثیر عمیقی بر روابط عاشقانه ما دارد.مسائل حل نشده مربوط به خانواده، مانند الگوهای ارتباطی ناسالم، اختلافات خانوادگی یا فقدان صمیمیت، میتواند در روابط عاشقانه ما بازتاب پیدا کند و منجر به رفتارهای خودمحورانه شود.مثلا فردی که در خانوادهای بزرگ شده که در آن نیازهایش نادیده گرفته میشده، ممکن است در روابط عاشقانه خود به طور ناخودآگاه سعی کند تا تمام توجه پارتنر را به خود جلب کند.شناسایی و حل این مسائل، نیازمند آگاهی و تلاش برای تغییر الگوهای رفتاری مخرب است.
درمان فردی یا خانوادگی میتواند به فرد کمک کند تا با مسائل حل نشده گذشته روبرو شود و الگوهای سالمتری را در روابط خود ایجاد کند.
تمرکز بر پذیرش و بخشش اعضای خانواده، میتواند به رهایی از احساسات منفی و بهبود روابط کمک کند.ایجاد مرزهای سالم با خانواده اصلی، میتواند به حفظ استقلال و سلامت رابطه عاشقانه شما کمک کند.
۱۲. تقلید از الگوهای رفتاری نامناسب
ما اغلب ناخودآگاه الگوهای رفتاری اطرافیان خود را تقلید میکنیم، مخصوصا الگوهایی که در دوران کودکی و نوجوانی شاهد بودهایم.اگر در خانواده یا روابط دوستانه شاهد رفتارهای خودمحورانه بودهایم، ممکن است ناخودآگاه این الگوها را در روابط عاشقانه خود تکرار کنیم.مثلا اگر شاهد بودهایم که یکی از والدین همیشه نیازهای خود را در اولویت قرار میداده و به نیازهای دیگری توجهی نمیکرده، ممکن است ناخودآگاه این الگو را در روابط خود تکرار کنیم.آگاهی از این موضوع، اولین قدم برای تغییر الگوهای رفتاری نامناسب است.به رفتارها و الگوهای ارتباطی خود دقت کنید و ببینید آیا الگوهای نامناسبی را تقلید میکنید یا خیر.
سپس، سعی کنید الگوهای رفتاری سالمتری را الگوبرداری کنید.
میتوانید از کتابها، فیلمها یا الگوهای واقعی در زندگی خود استفاده کنید.در صورت نیاز، کمک گرفتن از یک مشاور یا روانشناس میتواند در این فرآیند بسیار موثر باشد.
۱۳. فقدان مهارت های حل مسئله
وقتی زن و شوهر نتوانند به طور موثر و مسالمت آمیز مشکلات خود را حل کنند، ممکن است هر دو به رفتارهای خودخواهانه روی بیاورند و سعی کنند از خواسته های خودشان دفاع کنند.در این صورت، درگیری ها بیشتر می شوند و احساسات منفی مثل عصبانیت و ناامیدی به مرور انباشته می شوند.مهارت حل مسئله فقط به معنی پیدا کردن راه حل نیست، بلکه شامل گوش دادن فعال، همدلی با احساسات طرف مقابل، و پیدا کردن راه حلی است که برای هر دو طرف قابل قبول باشد.برای یادگیری این مهارت ها میتوانید در کلاس های آموزشی شرکت کنید، کتاب بخوانید یا از یک زوج درمانگر کمک بگیرید.
یادگیری مهارت های حل مسئله میتواند تنش ها و درگیری ها را در رابطه کاهش دهد و صمیمیت و اعتماد را افزایش دهد.
هنگام حل مسئله، به جای سرزنش کردن طرف مقابل، روی رفتارهایی که باعث ناراحتی شما می شوند تمرکز کنید.در ضمن، سعی کنید به احساسات و نیازهای خود و طرف مقابل احترام بگذارید.
۱۴. ناتوانی در ابراز احساسات به شیوه صحیح
افرادی که نمی توانند به طور سالم و سازنده احساسات خود را ابراز کنند، ممکن است به جای آن به رفتارهای پرخاشگرانه، منفعل-پرخاشگرانه یا اجتنابی روی بیاورند.این رفتارها میتوانند باعث ایجاد تنش و نارضایتی در رابطه شوند و طرف مقابل را از خود دور کنند.مثلا فردی که از چیزی عصبانی است، ممکن است به جای اینکه احساس خود را به طور مستقیم بیان کند، به قهر کردن یا طعنه زدن روی بیاورد.یادگیری نحوه ابراز احساسات به شیوه صحیح، نیازمند تمرین و آگاهی از احساسات خود است.سعی کنید احساسات خود را به طور واضح و با صداقت بیان کنید، بدون اینکه طرف مقابل را سرزنش یا متهم کنید.
از جملاتی با ضمیر “من” استفاده کنید تا مسئولیت احساسات خود را بر عهده بگیرید.
مثلا به جای اینکه بگویید “تو همیشه مرا عصبانی می کنی”، بگویید “وقتی این کار را می کنی، من احساس عصبانیت می کنم”.در ضمن، سعی کنید به احساسات طرف مقابل هم احترام بگذارید و به او اجازه دهید تا احساسات خود را به طور آزادانه بیان کند.در صورت نیاز، کمک گرفتن از یک درمانگر میتواند در یادگیری نحوه ابراز احساسات به شیوه صحیح بسیار موثر باشد.
۱۵. مشکلات جنسی حل نشده
مشکلات جنسی حل نشده، از جمله عدم رضایت جنسی، اختلالات جنسی یا تفاوت در تمایلات جنسی، میتوانند باعث ایجاد تنش و نارضایتی در رابطه شوند.اگر زن و شوهر نتوانند به طور باز و با صداقت در مورد نیازها و تمایلات جنسی خود صحبت کنند، ممکن است هر دو به رفتارهای خودخواهانه روی بیاورند و سعی کنند فقط نیازهای خودشان را برآورده کنند.برای حل این مشکلات، لازم است که زن و شوهر در مورد نیازها و تمایلات جنسی خود با یکدیگر صحبت کنند و به دنبال راه حلی باشند که برای هر دو طرف قابل قبول باشد.مطالعه در مورد مسائل جنسی و مراجعه به یک متخصص جنسی میتواند در این زمینه بسیار مفید باشد.
در ضمن، باید زن و شوهر به یاد داشته باشند که رابطه جنسی فقط یک جنبه از رابطه زناشویی است و صمیمیت عاطفی و ارتباط نزدیک نیز اهمیت زیادی دارد.
سعی کنید رابطه جنسی خود را به یک تجربه لذت بخش و رضایت بخش برای هر دو طرف تبدیل کنید.در صورت وجود هرگونه مشکل جنسی، مراجعه به یک متخصص جنسی ضروری است.
۱۶. عدم تعادل در تقسیم وظایف و مسئولیت ها
وقتی یکی از طرفین در رابطه بیشتر مسئولیت ها را بر دوش می کشد (مانند کار خانه، مراقبت از فرزندان یا امور مالی)، احساس خستگی، استرس و قدرنشناسی می کند.این موضوع میتواند منجر به عصبانیت، رنجش و رفتارهای خودخواهانه شود.فرد ممکن است احساس کند که نادیده گرفته شده و ارزش او در رابطه مورد توجه قرار نمی گیرد.ایجاد تعادل در تقسیم وظایف و مسئولیت ها، نیازمند گفتگو و همکاری است.زن و شوهر باید با یکدیگر بنشینند و در مورد اینکه هر کدام چه وظایفی را بر عهده دارند و چگونه میتوانند به طور منصفانه تری تقسیم شوند، صحبت کنند.
باید به نیازها و توانایی های هر دو طرف توجه شود و وظایف بر اساس آن تقسیم شوند.در ضمن، باید به طور منظم این تقسیم بندی را بازبینی کرد و در صورت نیاز، تغییراتی ایجاد کرد.وقتی هر دو طرف احساس کنند که وظایف به طور منصفانه تقسیم شده اند، رضایت و صمیمیت در رابطه افزایش می یابد.در ضمن، باید از تلاش ها و زحمات یکدیگر قدردانی کنید و به یکدیگر نشان دهید که ارزش قائل هستید.با ایجاد تعادل در تقسیم وظایف و مسئولیت ها، میتوانید از ایجاد تنش و نارضایتی در رابطه جلوگیری کنید و یک رابطه سالم و متعادل داشته باشید.
خودمحوری در رابطه گاهی شبیه ماسک اکسیژنی است که اول برای خودت میزنی بعد به فکر دیگران می افتی. من در رابطه قبلی ام آنقدر غرق ترس از دست دادن بودم که تبدیل به انسانی کنترل گر شدم. هر پیام خوانده نشده مثل چاقویی بود که به قلبم فرو می رفت. بعدها فهمیدم این وسواس نه فقط رابطه را خراب کرد بلکه خودم را هم از بین برد.
خیلی ها فکر می کنند خودمحوری یعنی خودخواهی محض اما گاهی آدم از سر درماندگی خودش را فراموش کرده و با چنگ زدن به نیازهایش می خواهد وجودش را ثابت کند. من ماه ها فکر می کردم اگر بخواهم محبت کنم باید اول محبت ببینم اما حالا می دانم عشق مثل ریاضیات نیست که بشود با معادله حسابش کرد.
یکی از چیزهایی که به من کمک کرد این بود بپذیرم ممکن است دوست داشته شوم بدون شرط و شروط. وقتی شروع کردم به باور کردن این موضوع، دیگر لازم نبود مدام ثابت کنم لیاقت عشق دارم. رابطه مثل باغبانی است؛ اگر فقط به یک گل آب بدهی و باقی را فراموش کنی، باغت خشک می شود.
من از آن آدم هایی بودم که فکر می کردم باید برای عشق جنگید. جنگیدم آنقدر که خودم و طرفم را خسته کردم. گاهی خودمحوری آدم را کور می کند و نمی گذارد ببینی طرف مقابلت هم نفس می کشد، هم احساس دارد، هم می ترسد. حالا یاد گرفته ام بعضی چیزها مثل شن های روان هستند؛ هرچه محکم تر بگیریشان، بیشتر از لای انگشتان می ریزند.